Savaşın bitişinden yıllar sonra bile Nakamura ülkesi için mücadele etmeye devam etti, çünkü 1974’e kadar savaşın sona erdiğinden habersizdi.
Yıllarca küçük bir kulübede yalnız bir hayat sürdü. Ülkesine döndüğünde ise azim ve sadakatin sembolü olarak görüldü.
Savaşın bitişinin ardından dönemin en etkileyici hikâyelerinden biri de Teruo Nakamura’ydı.
Nakamura, Tayvan’ın yerel bir topluluğu olan Amis kabilesine mensup bir çocuk olarak dünyaya geldi. Yoksul bir yaşamın içinde büyüdü ve 1943’te Japon İmparatorluk Ordusu’na gönüllü olarak katıldı.
Nakamura, Morotai Adası’na gönderilen askerler arasındaydı. 1945’te adaya Amerikan birliklerinin saldırısıyla savaşın da karmaşası başlamıştı. Askerler büyük bir direniş gösterseler de kayıplar da oldukça fazlaydı.
Hayatta kalanlar arasında Nakamura da vardı. Adanın içine doğru çekilerek burada bir süre kalmayı planladı.
Endonezya’nın Morotai Adası’nda kendisiyle kalarak savaşın bitmesini beklemişti, bu süre zarfında savaşın bittiğine dair broşürler eline geçse de Nakamura, bunu düşman propagandası olarak değerlendirdi ve inanmadı.
Yıllarca adada hayatta kalmak için mücadele ederken Nakamura, adadaki yaşam şartlarına uyum sağlamış ve kendisine küçük bir kulübe bile inşa etmişti. Daha sonra burada bir yerli ile arkadaş oldu, Baicoli adındaki bu kişi, askere gerekli tüm destekleri veriyordu.
Nakamura, yalnızca balık ve muzla besleniyor, tarım yaparak hayatta kalıyordu.
Dış dünyayla bağlantısını tamamen koparmıştı ve savaşın hâlâ devam ettiğine inanıyordu. Adada kendisine yardım eden Baicoli’nin oğlu ve bazı kişilerin çabalarıyla yetkililer, Nakamura’nın varlığından haberdar olmuştu.
1974’te onu bulmak için bir arama operasyonu düzenlendi. Ekipler, askerin kendilerine inanması için Japonya bayrağını çıkararak Japon marşı okumaya başladılar. Ancak bu şekilde ikna olan Nakamura, 30 yıl sonra adadan bu şekilde kurtuldu.
Döndüğünde ise hiçbir şeyin bıraktığı gibi kalmadığını gördü.
Ailesine, yaşamış olduğu Tayvan topraklarına karşı bile yabancı hissetti. Üstelik Japon vatandaşı olmadığı için hükûmet başta kendisine yardım etmek istememişti. Fakat kamuoyunun tepkisi gecikmedi, sonucunda ise Nakamura’ya emekli ikramiyesi ödendi.
Son yıllarını Tayvan’da geçirdi ve 1979 yılında akciğer kanseri nedeniyle hayata gözlerini yumdu.
Nakamura, savaşın sona erdiğine inanmayı reddederek çok uzun süren bir direniş tarihi yazmıştı. Üstelik bunu neden yaptığı sorulduğunda ise verdiği cevap daha etkileyiciydi: “Komutanım bana savaşmamı söyledi.”
İlginizi çekebilecek diğer içeriklerimiz:
